نمایشگاه نقاشی و طراحی فهیمه امینی

خطِ افق از هرات به یزد و آن‌سوتر تا پاریس با من آمد .
 برایِ من کارهایِ کمال الدین بهزاد نمونه‌یِ جمب‌و‌جوشِ زندگی دراوجِ آرامش است. آن‌چه که اثارِ این دوره را از دیگر دوره‌هایِ نگارگری جدا می‌کند حضورِ جدی, مستقل ولی بی‌ادعایِ انسان درنقاشیِ ایرانی ست. حضوری که در بام هایِ وسیع و بافتِ کاهگلیِ یزد آشکار و روان است بی آن‌که آدمی با کالبدِ خویش در آن‌جا حاضر باشد. در پاریس اما زیرِ پوستِ حضورِ پرهیاهویِ کالبدِ آدمی استقلال و فردیتی هست که برایِ من امنیت و آرامشِ بیش‌تری به همراه دارد. فضایی آرام و خاموش بی آن‌که برایم کسل کننده باشد.
خط افق در کارهایِ من شاید  پیوند و هم‌نشینیِ همه‌یِ این زمان‌ها و مکان‌ها و چکیده‌ای ازمطالعاتِ تمامیِ این سال‌ها باشد. خطی که همه چیز رویِ ان شکل می‌گیرد، حرکت می‌کند و آرام می‌شود.